Πώς να μην δακρύσεις όταν επισκέπτεσαι τους χώρους που κι εσύ πέρασες την δική σου “Εβδομάδα των Παθών”; Πώς να μη θέλεις να δώσεις λίγο κουράγιο και ελπίδα Αναστάσεως στα παιδιά που τώρα νοσηλεύονται και στις οικογένειές τους, ενθυμούμενος ότι κάποτε νοσηλευόταν εκεί και το δικό σου το παιδί; Με γλυκά, χειροποίητες λαμπάδες και δώρα,