Ο ύμνος που έγινε εικόνα
Τί σοι προσενέγκωμεν Χριστέ, ότι ώφθης επί γης ως άνθρωπος δι’ ημάς; Έκαστον γάρ των υπό σου γενομένων κτισμάτων, την ευχαριστίαν σοι προάγει. οι Άγγελοι τον ύμνον. οι ουρανοί τον αστέρα. οι Μάγοι τα δώρα. οι Ποιμένες το θαύμα. η γη το σπήλαιον. η έρημον την φάτνην. ημείς δε Μητέρα Παρθένον. Ο προ αιώνων Θεός, ελέησον ημάς.
* * * | «Τί να σου προσφέρουμε, Χριστέ, που φανερώθηκες στη γη σαν άνθρωπος για χάρη μας; Διότι καθένα από τα δημιουργήματα, που εσύ έπλασες, σου εκφράζει (με το δικό του τρόπο) την ευχαριστία και ευγνωμοσύνη του: οι Άγγελοι σε υμνολογούν· οι ουρανοί δίνουν τον αστέρα (που οδηγεί τους μάγους)· οι Μάγοι σου προσφέρουν τα δώρα τους· οι βοσκοί δείχνουν το θαυμασμό τους· η γη (προσφέρει) το σπήλαιο· η έρημος τη φάτνη· εμείς δε οι άνθρωποι (σου δίνουμε) μια Μητέρα Παρθένο. Εσύ που είσαι ο προαιώνιος Θεός, ελέησέ μας». * * * |
